W sylwestrową noc, opiekując się psem wnuczki i czekając na męża wracającego z cmentarza, poczułam, że nasze małżeństwo się kończy. Przez te kilka godzin całe moje życie przewinęło mi się przed oczami, a ja zaczęłam zadawać sobie pytania, których wcześniej się bałam. Teraz, mając 62 lata, stoję na rozdrożu i zastanawiam się, czy jeszcze potrafię być szczęśliwa.
Mój mąż po 40 latach małżeństwa przyprowadził do domu młodą dziewczynę i oznajmił, że zamierza się z nią ożenić. Wszystko, co budowałam przez całe życie, runęło w jednej chwili. Musiałam zmierzyć się z upokorzeniem, samotnością i pytaniem: kim jestem bez niego?
Po latach rodzinnego zgiełku zostałam sama w dużym mieszkaniu. Dzieci mają swoje życie, a ja musiałam zmierzyć się z samotnością i poczuciem odrzucenia. Wszystko zmieniło się, gdy do drzwi zapukała Róża – sąsiadka, która odmieniła moje dni.
Po latach wspólnego życia i wychowywania dzieci, moja żona odeszła ode mnie tuż po przejściu na emeryturę. Zostałem sam, próbując zrozumieć, co poszło nie tak i czy jeszcze potrafię odnaleźć sens w codzienności. To opowieść o samotności, rozczarowaniu i nadziei, która czasem pojawia się tam, gdzie najmniej się jej spodziewamy.
Mam na imię Jadwiga. Opowiadam o tym, jak po sześćdziesiątce z mężem poczuliśmy się niepotrzebni naszym dorosłym dzieciom. To historia o pustce, rodzinnych konfliktach i próbie odnalezienia siebie na nowo.
Mam na imię Barbara. Po czterdziestu latach małżeństwa z Jackiem, właśnie się rozwodzimy. Myślałam, że już nic mnie nie zaskoczy, a jednak życie napisało dla mnie zupełnie nowy scenariusz.
