Od pierwszego spotkania z Różą Janową, matką mojego narzeczonego, wiedziałam, że nie będzie łatwo. Jej chłód i wrogość zniszczyły moje poczucie bezpieczeństwa, a ucieczka z Warszawy miała być wybawieniem. Jednak los pokazał mi, że czasem to, od czego uciekamy, znajduje nas w zupełnie innym miejscu.
Od pierwszych chwil mojego małżeństwa czułam, że coś jest nie tak, ale przez lata nie miałam odwagi spojrzeć prawdzie w oczy. Moja historia to opowieść o miłości, złudzeniach, rodzinnych konfliktach i walce o własne szczęście. Dziś wiem, że czasem trzeba uciec, zanim będzie za późno – nawet jeśli oznacza to rozpad rodziny.
To opowieść o mojej młodzieńczej naiwności i marzeniach o wielkiej miłości, które przerodziły się w koszmar. Przez lata walczyłam z własnymi złudzeniami, próbując zrozumieć, kiedy marzenie staje się więzieniem. Dziś pytam siebie i Was: czy można zaufać sercu, gdy rozum krzyczy, by uciekać?
