„Córka mówi: Przecież to normalne, że babcia pomaga”. A ja coraz częściej czuję, że moje życie już nie jest moje
Opowiadam o tym, jak z radością przyjęłam rolę babci, ale z czasem poczułam się uwięziona w oczekiwaniach mojej córki i rodziny. Zmagam się z poczuciem winy, własnymi potrzebami i próbą odzyskania kontroli nad swoim życiem. To historia o miłości, poświęceniu i granicach, które trudno postawić najbliższym.
