Opowiadam historię mojego dzieciństwa, które zostało zniszczone przez matkę. Nie mam żadnych jasnych wspomnień z tamtych lat, a ból i żal towarzyszą mi do dziś. To opowieść o walce z przeszłością, próbach wybaczenia i poszukiwaniu własnej tożsamości.
Jestem Kasia i nigdy nie chciałam pracować z dziećmi. Ta historia opowiada o jednym spotkaniu, które zmieniło moje życie i zmusiło mnie do konfrontacji z własnym lękiem i przeszłością. Czy można naprawdę pomóc komuś, kto nie chce być uratowany?
Już pierwszego dnia, gdy dzieci mojego partnera stanęły w progu naszego mieszkania, poczułam, że grunt usuwa mi się spod nóg. Musiałam zmierzyć się nie tylko z ich nieufnością, ale i z własnym lękiem przed odrzuceniem i samotnością. Ta historia to zapis mojej walki o akceptację, bliskość i własną tożsamość w rodzinie, która nigdy nie była do końca moja.
W tej historii opowiadam o tym, jak rodzinne tajemnice i narastające nieporozumienia doprowadziły do rozpadu mojego małżeństwa. Przeżyłam dramatyczne chwile, kiedy zaufanie zostało wystawione na próbę, a codzienne problemy zaczęły przybierać niepokojące rozmiary. To opowieść o bólu, rozczarowaniu i pytaniu, czy można jeszcze odbudować to, co zostało zniszczone.
Od miesięcy obserwowałam, jak dwie najważniejsze kobiety w moim życiu — moja mama i teściowa — rywalizują o względy mojej pięcioletniej córki. Ich słowa raniły nie tylko siebie nawzajem, ale przede wszystkim moją małą Zosię. W końcu postanowiłam powiedzieć: dość.
Jestem Martą, a moja historia to opowieść o miłości, która zgasła. Zaczęło się od drobnych sygnałów, które ignorowałam, aż do momentu, gdy musiałam stawić czoła prawdzie. To była bolesna lekcja, ale nauczyła mnie, jak ważne jest słuchanie siebie i swoich uczuć.
