Wróciłam do mieszkania, które kiedyś dzieliłam z siostrą, bo nie miałam dokąd pójść. Jej mąż złożył pozew o rozwód, a ona obwinia mnie za wszystko. Czy naprawdę jestem winna rozpadu ich małżeństwa, czy to tylko wygodny kozioł ofiarny?
Po latach milczenia postanawiam wrócić do rodzinnego domu, by zmierzyć się z przeszłością i spróbować odbudować relacje z rodzicami. W tej podróży muszę stawić czoła nie tylko ich gniewowi, ale także własnym lękom i żalom. Czy odwaga wystarczy, by naprawić to, co zostało zniszczone?
Moja córka znowu ma problemy i zapytała, czy ona i jej rodzina mogą zamieszkać ze mną. Przyjmę ją i mojego wnuka; nie pozwolę, by zostali bez dachu nad głową. Jednak nie zgadzam się, by jej mąż mieszkał w moim domu. Już kiedyś razem mieszkaliśmy i to była katastrofa. Nie potrafi się zachować i ledwo zarabia na ich utrzymanie. On może znaleźć sobie inne miejsce.
