To historia mojego dorastania w cieniu ojczyma, który nigdy nie zaakceptował mnie jako swojego dziecka. Opowiadam o bólu, samotności i walce o własną wartość w rodzinie, która nigdy nie była naprawdę moja. To opowieść o tym, jak szukałem miłości i akceptacji, których nigdy nie dostałem od najbliższych.
Mój mąż Tomasz po dziesięciu latach wspólnego życia nagle zakwestionował swoją rolę w wychowaniu moich dzieci z pierwszego małżeństwa. Musiałam zmierzyć się z jego żalem, własnym poczuciem winy i niepewnością dzieci, by nie pozwolić, by nasza rodzina się rozpadła. Czy można nauczyć się kochać cudze dzieci jak własne – i czy warto walczyć o rodzinę, gdy wszystko zaczyna się sypać?
Zawsze wierzyłem, że najważniejsza jest kariera i własne ambicje. Wszystko się zmieniło, gdy w moim życiu pojawił się syn mojej partnerki. Dziś wiem, że niektórych decyzji nie da się cofnąć, a serce potrafi zaskoczyć nawet największego egoistę.
Moja historia to opowieść o tym, jak zostałem ojczymem dwójki dzieci, które nie chciały mnie zaakceptować. Przez długie miesiące walczyłem z odrzuceniem, samotnością i własnymi słabościami, aż w końcu odnalazłem siłę w modlitwie i zaufaniu Bogu. To opowieść o przebaczeniu, nadziei i miłości, która rodzi się tam, gdzie wydaje się, że już nic nie może się udać.
– Życie ojczyma w Polsce to często samotna i niewdzięczna podróż. Marek zmaga się z ciągłą walką o szacunek i zrozumienie ze strony swojego pasierba, który wydaje się zdeterminowany, by odrzucić każde jego staranie. Jak Marek może zbudować most porozumienia, gdy jego pasierb nie chce spotkać się w połowie drogi?
– Życie ojczyma w Polsce to często samotna i niewdzięczna podróż. Marek zmaga się z nieustanną walką o szacunek i zrozumienie ze strony swojego pasierba, który wydaje się zdeterminowany, by odrzucić każdą jego próbę. Jak Marek może zbudować most porozumienia, gdy jego pasierb nie chce spotkać się w połowie drogi?
