Zawsze marzyłam o tańcu, ale moje życie rozpadło się, gdy mąż mnie zdradził, a potem wypadek przykuł mnie do wózka. Straciłam rodzinę i nadzieję, lecz nauczyłam się wierzyć w siebie na nowo – i tańczyć, choć inaczej niż kiedyś. To opowieść o stracie, gniewie, przebaczeniu i tym, że nigdy nie jest za późno, by znów marzyć.
To historia o miłości, stracie i codziennym zmaganiu się z losem. Opowiadam o dniu, w którym mój mąż doznał udaru i jak od tamtej pory nasze życie stało się walką o każdy kolejny dzień. Zadaję sobie pytania o granice poświęcenia i sens trwania przy kimś, kto już nie jest tą samą osobą.
Jednego dnia mój świat rozpadł się na kawałki, gdy mój mąż doznał udaru na naszym podwórku. Od tamtej pory opiekuję się nim, choć każdego dnia walczę z bezsilnością, żalem i samotnością. Czy miłość naprawdę wystarcza, by unieść taki ciężar?
Opowiadam o dniu, który na zawsze zmienił moje życie. Mój mąż, kiedyś silny i pełen życia, nagle stał się niepełnosprawny po udarze. Zmagam się z poczuciem winy, bezsilności i lojalności, nie mogąc odejść, choć czasem mam ochotę uciec.
To opowieść o ostatnich dniach mojej matki, jej prośbie, która zmieniła całe moje życie, i o trudnej relacji z moją niepełnosprawną siostrą Lidią. Zmagam się z poczuciem winy, bezsilnością i odpowiedzialnością, której nie chciałem. Czy można pogodzić własne marzenia z obowiązkiem wobec rodziny?
