Od pierwszego telefonu teściowej, który roztrzaskał mój spokój, moje życie zamieniło się w nieustanną walkę o granice i własną przestrzeń. Opowiadam o codziennych konfliktach, rodzinnych napięciach i poczuciu winy, które zżera mnie od środka. Czy można być szczęśliwą żoną i córką, nie tracąc siebie w oczach innych?
Już od progu usłyszałam, że nie jestem mile widziana. Mąż stanął po stronie swojej matki, a ja musiałam wybrać między własnym spokojem a lojalnością wobec rodziny. To opowieść o tym, jak trudno jest postawić granice, gdy miłość i obowiązek ścierają się każdego dnia.
Ostatnio zdecydowałam się zwolnić tempo i zacząć żyć dla siebie. Zwłaszcza że mój syn, Jakub, ma już 31 lat i pomyślałam, że nadszedł czas, aby zaczął mi pomagać.
Odkąd pamiętam, moja matka, Joanna, zawsze była dominującą postacią. Nie dla wszystkich, nie. Tylko dla swoich dzieci. Nasz ojciec, Włodzimierz, kiedyś miał prestiżową pracę, co tylko potęgowało jej kontrolującą naturę. Teraz, jako dorosła osoba, staję przed dylematem, który obciąża nie tylko moje relacje z matką, ale także z mężem, Jakubem.
