Jestem Krystyna Stanisławówna i przez lata nosiłam w sobie tajemnicę, która rozdzierała mnie od środka. Moja córka, Basia, cierpiała, a ja nie potrafiłam jej pomóc ani wyznać prawdy nikomu, nawet sobie. Dziś opowiadam swoją historię, bo może ktoś zrozumie, jak trudno jest wybrać między miłością a strachem.
Jestem Ludwika Ziembicka i przez lata nosiłam w sobie tajemnicę, która rozdarła moją rodzinę. Moja córka, Zosia, przeżyła coś, czego nie potrafiłam wtedy zrozumieć ani ochronić jej przed tym. Dziś pytam siebie, czy milczenie było ochroną, czy największą krzywdą, jaką mogłam jej wyrządzić.
Jestem Weronika. Pewnego jesiennego wieczoru wracając do domu, odkryłam, że zniknęła kałuża, która od lat utrudniała mi życie. To wydarzenie stało się początkiem serii dramatycznych zmian w moim życiu i relacji z sąsiadami.
Jestem Halina, dozorczyni starego podwórka na warszawskiej Pradze. Pewnego jesiennego wieczoru zniknęła kałuża, która od lat była nieodłączną częścią naszego podwórka. To wydarzenie uruchomiło lawinę podejrzeń, konfliktów i odkryć, które zmieniły moje życie i spojrzenie na sąsiadów.
Od zawsze czułam się gorsza, patrząc na sąsiadów zza ściany, którzy żyją w zupełnie innym świecie. Każdego dnia walczę o godność i normalność dla siebie i mojej córki, choć los nieustannie rzuca nam kłody pod nogi. Czy naprawdę w Polsce sprawiedliwość to tylko puste słowo?
