Po latach pozornie szczęśliwego małżeństwa życie Anny zmienia się, gdy jej mąż, Marek, zaczyna izolować ją od rodziny. Jego nieprzewidywalne nastroje i kontrolująca natura tworzą przepaść, którą wydaje się niemożliwa do zażegnania.
Od delikatnych lat dzieciństwa po zawiłości dorosłości, Eryk został uwikłany w niewidzialne nici swojej matki, Lidii. Pomimo wytyczenia własnej ścieżki i przeprowadzki do nowego miasta, wpływ Lidii pozostaje nieugięty. Z kluczem do jego mieszkania, jej niezapowiedziane wizyty wywołują niepokój i konflikty. Gdy Eryk w końcu porusza ten problem, reakcja Lidii tylko pogłębia przepaść między nimi.
Wszystko sprowadza się do rywalizacji. Potrzebują więcej uwagi od rodziców, droższych prezentów, miłości i czułości. A ponieważ w dzieciństwie wszyscy jesteśmy jeszcze egoistami, nie ma miejsca na ustępstwa.
Nora odziedziczyła małe dwupokojowe mieszkanie. Wynajmowała je, dopóki jej syn, Marek, nie ożenił się i poprosił o możliwość tymczasowego zamieszkania. To, co stało się później, zszokowało wszystkich.
Dobrze, że dzieci mają rodziców, którzy mogą się martwić o kupowanie owoców, podczas gdy moje koty mają tylko mnie. Kiedy próbowałem porozmawiać o tym z moją synową
Po przejściu na emeryturę pięć lat temu, mąż Hani, Ryszard, zaczął spędzać więcej czasu w ich wiejskim domu. Hania odwiedzała go w weekendy. Gdy przeszła na emeryturę, wszyscy spodziewali się częstszych rodzinnych spotkań, ale ostatnia wizyta zakończyła się nieoczekiwanie gorzko.
„Teraz jest na nas wściekła i opowiedziała o tym wszystkim krewnym. Cała awantura dotyczyła ziemi! Co więcej, to nasza ziemia, odziedziczona po babci mojego męża.”
Ostatnio dowiedziałam się, że moja córka, Natalia, spodziewa się drugiego dziecka. Ona i jej mąż, Krzysztof, postanowili sprzedać małe mieszkanie, w którym dotychczas mieszkali, i kupić większy dwupokojowy dom.
Sześć miesięcy temu Piotr przyprowadził Annę do mojego domu, mówiąc, że będą ze mną mieszkać, dopóki nie znajdą odpowiedniego mieszkania do wynajęcia. Nie spieszyłam ich, pozwalając im tu żyć. Przydzieliłam im pokój gościnny, ale wiele moich rzeczy wciąż tam było. W końcu nie mogłam po prostu wrzucić wszystkich moich rzeczy do torby.
„Minęły trzy miesiące od naszej ostatniej rozmowy,” dzieli się 34-letnia Wiktoria. „Zablokowałam ją na wszystkich platformach, dodałam do czarnej listy, a co najważniejsze, przestałam ją finansowo wspierać, poza płaceniem za jej mieszkanie i zamawianiem miesięcznych dostaw artykułów spożywczych – tylko podstawy, takie jak zboża, olej roślinny i cukier. To wszystko. Musi zacząć płacić za swoje potrzeby…”
