Od lat noszę w sobie ciężar dzieciństwa pod jednym dachem z mamą. Teraz, gdy temat jej przeprowadzki do nas wraca jak bumerang, muszę zmierzyć się z własnymi lękami i oczekiwaniami bliskich. Czy można być dobrą córką, żoną i matką jednocześnie, nie tracąc siebie?
Opowiadam o tym, jak wsparcie mojej teściowej, które miało być błogosławieństwem, zamieniło się w źródło napięć i rodzinnych konfliktów. Próbując zachować niezależność finansową, zderzyłam się z nieustannym przypominaniem o udzielonej pomocy. Ta historia to opowieść o granicach, dumie i trudnych wyborach w polskiej rodzinie.
Jestem Marta, mam 38 lat i od kilku lat opiekuję się moimi schorowanymi rodzicami. Ich oczekiwania i wymagania zaczęły mnie przytłaczać, aż w końcu poczułam, że tracę własne życie. Opowiadam swoją historię, bo wiem, że nie jestem w tym sama.
