Jestem Tola, opiekunka, która każdego dnia walczy o zaufanie dzieci i szacunek ich matki. W tej historii opowiadam o trudnych relacjach z małym Pawłem i jego mamą, o samotności, bezsilności i nadziei. To opowieść o tym, jak łatwo można kogoś ocenić, nie znając jego prawdziwych intencji.
Od dziecka czułam się niewidzialna wśród rodzinnych kłótni i chłodu. Próbowałam zasłużyć na miłość, pomagając innym, aż zapomniałam o sobie. Spotkanie z małą Zosią zmieniło wszystko i zmusiło mnie do zadania sobie najważniejszego pytania: czy potrafię pokochać samą siebie?
To opowieść o przypadkowym spotkaniu z chłopcem, który szukał ojca, choć nigdy go nie miał. Próbowałem przez chwilę być dla niego kimś ważnym, ale życie nie pozwala na łatwe rozwiązania. Ta historia zmusiła mnie do refleksji nad tym, czym naprawdę jest odpowiedzialność i czy można zastąpić czyjąś stratę.
To opowieść o chłopcu, który nie potrafił odnaleźć się w świecie dorosłych konfliktów i rodzinnych tajemnic. Wszystko zmienia się, gdy spotyka bezdomnego psa, Dzika, i zaczyna patrzeć na życie przez pryzmat tytułowych fioletowych okularów. To historia o empatii, odrzuceniu i poszukiwaniu własnego miejsca.
Mam na imię Michał i mam sześć lat. W dniu moich urodzin postanowiłem oddać wszystkie swoje pieniądze, żeby pomóc koledze z klasy. Nie spodziewałem się, że ta decyzja poruszy nie tylko moją rodzinę, ale i całą naszą społeczność.
Pewnego burzowego wieczoru musiałem podjąć decyzję, która zmieniła życie nie tylko moje, ale i czwórki dzieci mojego brata. W jednej chwili stałem się dla nich wszystkim – opiekunem, nauczycielem, czasem nawet wrogiem. Dziś zastanawiam się, czy można pokochać cudze dzieci jak własne i gdzie przebiega granica między obowiązkiem a prawdziwą miłością.
To historia mojego życia, w którym miłość do młodszej siostry stała się zarówno moją największą radością, jak i najgłębszym bólem. Wspominam dzień, kiedy jako sześcioletni chłopiec musiałem pożegnać moją ukochaną Zosię, niosąc jej maleńką trumienkę. Ta chwila na zawsze zmieniła moją rodzinę i mnie samego.
To opowieść o tym, jak pojawienie się nowej kobiety w naszym domu rozbiło naszą rodzinę. Jako dziewięcioletnia dziewczynka nie potrafiłam zrozumieć, dlaczego tata sprowadził do nas obcą osobę, a gniew i zazdrość przerodziły się w otwartą wrogość. Dziś, po latach, zastanawiam się, czy mogłam wtedy postąpić inaczej.
To opowieść o mojej niezwykłej więzi z dziadkiem z wielkopolskiej wsi, o dziecięcej wierze w bajki i o dorastaniu przez stratę. Wspominam nasze wspólne chwile, rozmowy i rodzinne konflikty, które zmieniły moje życie. Zadaję sobie pytanie, czy dorosłość zawsze musi oznaczać utratę magii.
Mam na imię Wisia i opowiem wam o najtrudniejszym roku mojego życia. Po śmierci mamy wszystko się zmieniło, a tata… on sprowadził do domu obcą kobietę, kiedy ja wciąż nie umiałam przestać płakać po mamie. To historia o żałobie, zdradzie i poszukiwaniu własnego miejsca w rodzinie, która nagle przestała być taka jak dawniej.
Opowiadam o dniu, który zmienił moje spojrzenie na rodzinę i własne potrzeby. Z pozoru drobny konflikt o pluszaki stał się początkiem głębokiej rozmowy o granicach, miłości i niezrozumieniu. To historia o tym, jak trudno czasem wyjaśnić własne uczucia i jak bardzo pragniemy, by ktoś nas usłyszał.
Moja matka zostawiła mnie, gdy miałem 11 lat, bo jej nowy mąż nie chciał mnie w domu. Przez lata żyłem z babcią, a matka nie interesowała się moim losem. Po latach wróciła, żądając miejsca w moim życiu – i domu – wywołując burzę emocji i rodzinnych konfliktów.
