Nazywam się Lucyna i od pół roku żyję w ciszy, która rozdzieliła moją rodzinę i moją teściową. Moje dzieci pytają, dlaczego babcia już nie przychodzi, a ja sama nie wiem, co im odpowiedzieć. W tej historii szukam odpowiedzi, których być może nigdy nie znajdę, dzieląc się bólem i nadzieją, że kiedyś wszystko się wyjaśni.
Nazywam się Marta. Od pół roku moja teściowa, pani Halina, nie odwiedza moich dzieci i nie pyta o nie. Ta opowieść to zapis bólu, niezrozumienia i rodzinnych konfliktów, które zmieniły naszą codzienność.
Moja córka, Zuzanna, nie odzywa się do mnie od miesięcy. Każdego dnia zadaję sobie pytanie, gdzie popełniłam błąd i czy jeszcze kiedyś odzyskam jej zaufanie. W tej opowieści dzielę się moim bólem, wspomnieniami i nadzieją na pojednanie.
Opowiadam historię mojego małżeństwa, które rozpadło się przez moją spokojną naturę. Mąż odszedł, szukając emocji, ale po czasie zaczął tęsknić za tym, co utracił. Zastanawiam się, czy można być „za spokojnym” i czy cisza to naprawdę wada.
Mój mąż odszedł, bo uznał, że jestem zbyt spokojna i przewidywalna. Teraz, gdy pisze, że tęskni za tą ciszą, zastanawiam się, czy naprawdę można być „za spokojnym” dla kogoś, kogo się kochało. To opowieść o cichych porankach, rodzinnych konfliktach i poszukiwaniu siebie po burzy.
Od trzech miesięcy moja teściowa, Ewa, nie odzywa się do nas ani słowem. Wszystko przez to, że zamiast dołożyć się do jej kolejnego remontu, wybraliśmy z Piotrem długo wyczekiwane wakacje. Ta decyzja wywołała rodzinny konflikt, który do dziś nie daje mi spokoju.
Poruszająca opowieść o tym, jak introspekcja i cicha refleksja pomogły mi przetrwać burzliwy konflikt rodzinny, mimo że rozwiązanie pozostało nieosiągalne.
