To opowieść o tym, jak pozory i rodzinne deklaracje mogą rozbić się o trudną rzeczywistość. Widziałam, jak ciocia Jolanta z wielkim patosem zabierała chorą babcię do siebie, by po kilku miesiącach oddać ją do domu opieki. Ta historia zmusiła mnie do zadania sobie pytań o prawdziwe intencje, odpowiedzialność i granice ludzkiej wytrzymałości.