To opowieść o mnie, Marii, córce Zofii, która postanowiła przekazać dom mojemu starszemu synowi, Michałowi. Decyzja ta wywołała burzę w rodzinie, poróżniła braci i wystawiła na próbę nasze relacje. W tej historii opowiadam o bólu, rozczarowaniu i pytaniach, które nie dają mi spokoju.
Mam na imię Dariusz. Przez całe życie wierzyłem, że dla naszej mamy mój brat, Janek, i ja jesteśmy równie ważni. Wszystko się zmieniło, gdy mama postanowiła wesprzeć finansowo tylko Janka, a mnie zostawiła z pustymi rękami i sercem pełnym żalu.
Moje życie rozpadło się w jednej chwili, gdy brat, którego kochałem i nienawidziłem jednocześnie, stanął w drzwiach z walizką i łzami w oczach. Przez lata walczyliśmy o uwagę rodziców, o swoje miejsce w domu, aż los zmusił nas do wspólnej walki o przetrwanie. Dziś wiem, że rodzina to nie tylko krew, ale wybory, które podejmujemy każdego dnia.
W tej historii opowiadam o powrocie do rodzinnego domu na ślub starszego brata, o emocjach, które budzą się podczas podróży i o trudnych relacjach rodzinnych, które czekają na mnie na miejscu. Przeżywam wewnętrzny konflikt, bo nie wiem, czy jestem gotów zmierzyć się z przeszłością i z własnymi uczuciami wobec brata i rodziców. To opowieść o nadziei, żalu i poszukiwaniu pojednania.
Jestem najmłodszy w rodzinie, ale nigdy nie czułem się rozpieszczany. Wychowałem się z bratem na małej wsi pod Lublinem, gdzie mama samotnie prowadziła gospodarstwo. To opowieść o tym, jak odważyłem się odejść i dlaczego nie żałuję tej decyzji, mimo że mój brat uważa mnie za egoistę.
