Historia rozgrywa się, gdy pewnego wieczoru Marek wraca do domu, by zaskoczyć swoją żonę, Jadwigę, wiadomością: „Odchodzę, zakochałem się w kimś innym.” Nieporuszony faktem, że porzuca żonę i pięcioro dzieci, decyzja Marka wywołuje serię zdarzeń, które później głęboko pożałuje.
Prawie trzy lata temu mój mąż, Wojciech, zrezygnował z pracy z powodu konfliktów z nowym menedżerem. Wcześniej jego menedżerem był kolega ze studiów, który wspierał Wojciecha i często przyznawał mu premie. Jednak po przeniesieniu przyjaciela do innego oddziału, Wojciech znalazł się pod władzą nowego menedżera, który obciął jego pensję. W rezultacie nasza rodzina, w tym nasz syn, boryka się teraz z trudnościami finansowymi.
Po samotnym wychowaniu dzieci bez żadnego wsparcia, nie jestem chętna do powrotu do świata pieluch i dziecięcego jedzenia. Mój były mąż był nieobecny w życiu mojej córki, a teraz, gdy w końcu jestem wolna, niechętnie ponownie przyjmuję rolę opiekunki.
W rodzinie, która powinna być zżyta, istnieje ukryte napięcie, które sprawia, że spotkania rodzinne przypominają spotkania z obcymi. Prosty rodzinny obiad może szybko przerodzić się w gorącą kłótnię, ujawniając głęboko zakorzenione problemy, które wykraczają poza zwykłe nieporozumienia.
Życie na wsi ma swoje zalety, ale wiąże się również z istotnymi wadami. Ludzie często decydują się na przeprowadzkę z dwóch głównych powodów: korzyści finansowe wynikające z tańszego mieszkania oraz możliwość spokojniejszego życia. Jednak nie wszystko w wiejskim życiu jest tak sielankowe, jak się wydaje.
Po dziesięciu latach wspólnego życia odkryłam bolesną prawdę o uczuciach mojego męża wobec moich dzieci z poprzedniego małżeństwa. Nasze wspólne dzieci, Zofia i Aleksander, są faworyzowane, podczas gdy moje własne dzieci, Tomek i Kacper, są pomijane. Mimo naszego dziesięcioletniego małżeństwa, mój mąż Artur nigdy wcześniej nie wyrażał takich uczuć. To odkrycie wprowadziło naszą rodzinę w chaos.
Myślałam sobie, „To nic takiego! Jacek miał tyle dziewczyn, żadna z nich nie została na długo! Więc nie ma powodu do podekscytowania czy zmartwień!” Ale tym razem sytuacja potoczyła się inaczej.
„Nasz spadkobierca!” – zawołał dumnie Marek. Zawsze nazywałem naszego syna Natana „moim promykiem słońca”. Marek wychował Natana na prawdziwego dżentelmena. Kiedy Natan był jeszcze chłopcem,
„Z niecierpliwością oczekiwałem na ujawnienie płci mojego wnuka, mając nadzieję na wnuka, który kontynuowałby naszą rodzinna tradycję nadawania imion. Jednak kiedy moja synowa sprzeciwiła się tej długotrwałej zwyczajowi, napięcia wzrosły.”
Za każdym razem, gdy się spotykaliśmy, podkreślała różnice między nami, jakby sugerować, że nie jestem godna jej syna. Wyrażała to przez złośliwe uwagi i komentarze na temat mojego pochodzenia i stylu życia.
Natalia była wszystkim, czym ja nie byłem – otwarta, optymistyczna i pozornie niezniszczona przez porzucenie przez naszego ojca. Mówiła o Franciszku z czułością, opisując człowieka, który był bardzo różny od tego, którego pamiętałem. Według niej, po odejściu od nas, Franciszek się zmienił. Starał się być lepszym ojcem, lepszą osobą. To odkrycie mnie zabolało, a część mnie zazdrościła Natalii jej wspomnień o naszym ojcu.
Marek i Wiktoria mieli ukochaną córkę, Penelopę, która dorastała. Skończyła szkołę i rozpoczęła samodzielną naukę na uczelni. Jej rodzice byli dumni z sukcesów córki.
