Jako najstarsze dziecko w rodzinie, wcześnie przejąłem odpowiedzialność. W wieku siedmiu lat już pomagałem mamie z młodszym bratem. Nauczyłem się przygotowywać mu mleko i pilnować go. Robiłem wszystko oprócz zmiany pieluch. W miarę jak dorastaliśmy, wyzwania się zmieniały, ale liczba problemów tylko rosła. Osiąganie sukcesów w szkole dodawało mi jeszcze więcej obowiązków.
Wczesne dni rodzicielstwa to wyzwanie pełne niespodziewanych przeszkód i emocjonalnych zmian. Dla mnie, radość z powitania wnuka została przyćmiona przez bolesne odkrycie.
Lea nie potrafi postawić się swojemu mężowi Rogerowi, ich najmłodszemu synowi Tymoteuszowi i jego rodzinie. Wszyscy ją wykorzystują, żądając, aby spełniała każdą ich potrzebę.
Miałam już 35 lat, a lekarze powiedzieli mi, że nigdy nie będę miała dzieci. Mój mąż i ja byliśmy głęboko zaniepokojeni. Potem zaszłam w ciążę i urodziła się nasza córka. Ale gdy dorastała, rzeczy nie potoczyły się tak, jak się spodziewaliśmy.
Urodziny były punktem zwrotnym, momentem, kiedy moja cierpliwość się wylała! Dorastając, moja relacja z mamą była zawsze skomplikowana. Mam starszą siostrę, Magdalenę, która była złotym dzieckiem. Zawsze chwalono ją za bycie mądrą, miłą i empatyczną. Mama ciągle nas porównywała. Od młodych lat ja, Kaja, starałam się udowodnić mamie swoją wartość, ale ona ignorowała każde moje osiągnięcie.
