Piszę to z ciężkim sercem po kolejnym bolesnym spotkaniu z moją córką. Czuję się zagubiona i muszę podzielić się swoją historią. Mój mąż stara się mnie pocieszyć, ale nasi przyjaciele często przypominają nam, że ona ma teraz swoje własne życie. To jej mąż wydaje się kontrolować każdy jej ruch — nasz niechciany zięć! Czujemy, jakbyśmy ją stracili na jego rzecz. Nasza córka, kiedyś tak bliska nam, teraz jest obca.