Od dwudziestu lat jestem żoną Michała. Kiedy zachorowałam, wszystko się zmieniło – nie tylko w moim ciele, ale i w oczach mojej teściowej. Czy choroba odbiera mi prawo do miłości i szacunku, czy tylko wystawia na próbę nasze rodzinne więzi?
Mam na imię Darian i nigdy nie przypuszczałem, że będę musiał nauczyć się zaplatać warkocze. Gdy mojej żonie Marinie zdiagnozowano stwardnienie rozsiane, nasz świat wywrócił się do góry nogami. Ta opowieść to zapis codziennych walk, które udowodniły mi, że prawdziwa miłość to nie słowa, lecz czyny.
To historia o miłości, stracie i codziennym zmaganiu się z losem. Opowiadam o dniu, w którym mój mąż doznał udaru i jak od tamtej pory nasze życie stało się walką o każdy kolejny dzień. Zadaję sobie pytania o granice poświęcenia i sens trwania przy kimś, kto już nie jest tą samą osobą.
Jednego dnia mój świat rozpadł się na kawałki, gdy mój mąż doznał udaru na naszym podwórku. Od tamtej pory opiekuję się nim, choć każdego dnia walczę z bezsilnością, żalem i samotnością. Czy miłość naprawdę wystarcza, by unieść taki ciężar?
W jednej chwili świat mi się zawalił: diagnoza raka, a potem zdrada męża. Opowiadam o bólu, walce o życie i godność, a także o tym, jak próbowałam odbudować siebie wśród rodzinnych konfliktów i codziennych trudności. To historia o sile, przebaczeniu i pytaniu, czy można jeszcze zaufać.
