Wczoraj wieczorem wrócili do domu około ósmej, akurat gdy siadaliśmy do kolacji. Wszedłszy, przywitali się, zaproponowałem wspólny posiłek, ale odmówili i zamknęli się w swoim pokoju.
Kiedy Michał i Gabriela wprowadzili się do mieszkania obok, szybko staliśmy się bliskimi przyjaciółmi, dzieląc posiłki i historie życiowe. Ale w miarę jak zaufanie rosło przez lata, rosły również możliwości oszustwa.
Po dziesięciu latach wspólnego życia odkryłam bolesną prawdę o uczuciach mojego męża wobec moich dzieci z poprzedniego małżeństwa. Nasze wspólne dzieci, Zofia i Aleksander, są faworyzowane, podczas gdy moje własne dzieci, Tomek i Kacper, są pomijane. Mimo naszego dziesięcioletniego małżeństwa, mój mąż Artur nigdy wcześniej nie wyrażał takich uczuć. To odkrycie wprowadziło naszą rodzinę w chaos.
Natalia była wszystkim, czym ja nie byłem – otwarta, optymistyczna i pozornie niezniszczona przez porzucenie przez naszego ojca. Mówiła o Franciszku z czułością, opisując człowieka, który był bardzo różny od tego, którego pamiętałem. Według niej, po odejściu od nas, Franciszek się zmienił. Starał się być lepszym ojcem, lepszą osobą. To odkrycie mnie zabolało, a część mnie zazdrościła Natalii jej wspomnień o naszym ojcu.
W dzisiejszym szybkim świecie czasami wydaje się, że nadal żyjemy w czasach pańszczyzny, związani obowiązkami rodzinymi. Tak było w przypadku Emilii, której rodzina składała się z matki, starszej siostry i niej samej. Pomimo trudności, jakoś im się udawało. Emilia miała szczęście spotkać Jakuba, charyzmatycznego i odnoszącego sukcesy mężczyznę. Jednak Emilia ciągle wymyślała sposoby na wsparcie swojej rodziny, często kosztem własnego szczęścia i związku z Jakubem.
